Domyślam się, że tu jesteś, bo zastanawiasz się, czy to, co się z tobą dzieje, czy smutek, obniżony nastrój, czy brak przeżywania radości to depresja? Dobrze, że tu jesteś. Postaram się opowiedzieć o tym, po czym rozpoznajemy depresję. Kto może postawić diagnozę, ale też opowiem ci, jak możemy sobie z depresją poradzić, bo to ważne, żebyś wiedział/wiedziała, że depresja jest chorobą, którą możemy przezwyciężyć. Radość, szczęście, poczucie spełnienia i zadowolenia z życia mogą powrócić.
Depresja to choroba ULECZALNA.
Smutek, przygnębienie, bezradność MOGĄ MINĄĆ.
Depresja to choroba, która należy do zaburzeń afektywnych jednobiegunowych. Głównym obszarem, których osoba chorująca przeżywa trudności są emocje, w obrazie klinicznym, czyli w tym, co dzieje się z osobą chorującą obserwujemy przede wszystkim obniżony nastrój, poczucie winy i niskie poczucie własnej wartości.
Osobie chorującej na depresję często towarzyszy:
- obniżony nastrój
- poczucie winy
- spadek poczucia własnej wartości
Często osoby, którym towarzyszy smutek, obniżony nastrój czy niskie poczucie własnej wartości, zastanawiają się, czy to jest już depresja, czy może to jakiś chroniczny stan cechy osobowości. Czasem zdarzają się takie myśli: „A może ja po prostu jestem taki smutny? Może ja jestem taką życiową pesymistką?”
OBJAWY DEPRESJI
Może być tak, że młoda osoba bądź osoba dorosła przez dłuższy czas, mam tu na myśli kilkanaście miesięcy, czasem lata może odczuwać taki chroniczne, obniżony nastrój i smutek. Mówimy wtedy o dystymi, która jest zróżnicowana, odróżnia od depresji przez to, że nie dezorganizuje nam trwale tego, jak funkcjonujemy, nie utrudnia nam chodzenia do szkoły, nie utrudnia nam odrabiania lekcji, nie utrudnia nam tego, żebyśmy wstali z łóżka i umyli sobie zęby.
Objawy depresji utrzymują się tygodniami. Występuje poczucie choroby. Zwykłe czynności sprawiają duże problemy.
Depresja to choroba, która dotyka przede wszystkim twoich emocji tego, jak się czujesz, co myślisz o sobie i otaczającym Ciebie świecie. Może bardzo utrudniać ci codzienne funkcjonowanie, może sprawiać, że nie będziesz miał/miała siły, żeby wyjść do szkoły, żeby zająć się kontaktami towarzyskimi, spotkać ze znajomymi czy wyjść do kina. Może być tak, że będziesz cały czas myślał,/myślała o sobie bardzo krytycznie.
Będziesz postrzegał innych jako osoby, które są od ciebie ciekawsze, bardziej wartościowe. Może być tak, że pojawi się u ciebie bardzo duża samotność, brak poczucia znaczenia dla innych osób możesz myśleć sobie: „Jak mnie nie będzie, to nikt nie zauważy”.
Jeśli objawy depresyjne utrudniają codzienne funkcjonowanie i utrzymują się dłużej niż 2 tygodnie zgłoś się po fachową pomoc.
Depresja to choroba, z którą możemy sobie poradzić, jeżeli nie będziemy sami. Niestety bardzo dużo młodych osób, które ma niskie poczucie własnej wartości, które przeżywa różne, nieprzyjemne dla siebie emocje, myśli sobie muszę poradzić sobie z tym sam/sama. Jeżeli tak właśnie myślisz, to chcę ci powiedzieć, że wcale nie musi tak być. Bardzo często zdarza nam się mylić samodzielność z samotnością.
A samotność to przyjaciółka depresji. To coś, co sprawia, że brniemy w nasze problemy, coś, co sprawia, że trudno nam jest sięgnąć po pomoc, a ta pomoc jest na wyciągnięcie ręki.
